TrayasgayA pol Mundu. Praga

El más vieyu reló astronómicu del mundu, entá ta en marcha, tien namai un elementu ellétricu. Trátase del electromotor que xube la pesa del reló. El sistema mecánicu, con un 75 por cientu de pieces orixinales, representa un monumentu únicu qu'amuesa la habilidá de los reloxeros medievales.
Foi fechu nel entamu del sieglu XV por Nicolás de Kadan. La so torre tien 69,5 metros d'alto. Un fueu provocáu por un bombardeu al finar la Segunda Guerra Mundial dañólu sustancialmente. Sicasí, el mecanismu foi reparáu. Dende entós, el reló foi sometíu, en varies oportunidaes, a delles reconstrucciones. Asina, los doce apóstoles, encabezaos por San Pedru, puen continuar desfilando cada hora delantre la xente que se xunta na la Plaza de la Ciudá Vieya de Praga.

Según la hestoria, la construcción del reló astronómicu foi entamada por Nicolás de Kadan nel entamu del sieglu XV; con 600 años d'hestoria, el so delicáu mecanismu ye cuidáu pol décimu sestu reloxeru encargáu de mantenelu en funcionamientu, Otakar Zámecnik.

Esta pieza d'inxeniería medieval ta compuesta por una esfera superior (signos del zodíacu) y una esfera inferior (reló calendariu). Cada vegada que el reló marca les hores, asoma primero la figura de La Muerte en forma d'esqueletu que apaez a la mandrecha de la esfera superior: ésta tira la cuerda que sostien na mandrecha. Na manzorga tien un reló d'arena que llevanta y invierte. Ábrense entós dos ventanes y apaecen les imáxenes de los 11 apóstoles encabezaes por San Pedru, con una llave dorada na mano, y al final San Pablo con una espada y una pluma. Un pitu glaya y el reló marca la hora. Les otres figures animaes son El Turcu, símbolu de la lluxuria, que sacude la cabeza de lláu a lláu; La Vanidá, que se mira nun espeyu, y L'Avaricia, representada por un "mercader de Venecia". Una amuesa de cómo se prefiguraríen lluéu los estigmas de la hestoria occidental y cristiana sobre los demás pueblos.

Ensin embargu, la orixinalidá d'esti reló radica na so complicada esfera astronómica, qu'indica la posición y el movimientu de los cuerpos celestes con relación a Praga. Ye tamién l'únicu del mundu capaz de medir la hora babilónica, importante para la maxia y l'alquimia. El día babilónicu abarca el períodu de tiempu que va dende la salida a la puesta'l Sol. Esto quier dicir que nel branu la hora babilónica ye más curtia que nel inviernu.

El mayestru reloxeru que reconstruyó el reló en 1490 pagó cara la so obra condergáu po los conceyales a perder la visión pa evitar que repitiese el mecanismu en dalgún otru llugar.